Over dit kunstwerk

Het werk van Eneri is een typisch voorbeeld van pixação, een kunstvorm uit haar thuisstad, de Braziliaanse metropool São Paulo. Beoefenaars van pixação worden pixadores genoemd, termen die afgeleid zijn van het Portugese werkwoord

‘pichar’, dat ‘bedekken met teer’ betekent. Deze termen verwiizen daarmee ook naar de politieke slogans uit de jaren ’30 en protestleuzen tegen de Braziliaanse dictatuur in de jaren ’60, die destijds in grote zwarte letters op muren in So Paulo geschreven werden.

De typografische kunstvorm en bijbehorende subcultuur zoals wij die nu kennen, ontstond echter in de jaren ’80 van de vorige eeuw, parallel aan het gouden tijdperk van New Yorkse graffiti, maar volledig onafhankelijk daarvan. In een wereldstad waar de kloof tussen arm en riik immens is, en architectuur voor de massa vooral kleurloos en functioneel is, claimen pixadores het gevoelsmatige eigendom van hun wijken terug door er letterlijk hun namen op te schrijven.

De stijl waarin zij dat doen, heeft opvallende gemeenschappelijke kenmerken, en is tegelijk uniek voor hun stad. De letters zin geinspireerd door de logo’s van metalbands uit de jaren ’80, die op hun beurt weer afgeleid zijn van runentekens en Etruskisch schrift. Pixadores schrijven de letters vaak op grote hoogte, hangend van de rand van balustrades, uit ramen en door in menselijke ladders op elkaars schouders staan. De vorm van de letters, wordt zo mede bepaald door het bereik van het menseliik lichaam en de noodzaak om de hoekige, agressieve letters in een relatief beperkt aantal stroken neer te zetten. Hierdoor ontstaat een unieke vorm van handgeschreven typografie die tegelijk aan enkele uniforme designregels voldoet.

Om de leesbaarheid ervan te maximaliseren, schreef Eneri hier dezelfde tekst in zowel pixação-schrift als in kleinere, onopgesmukte blokletters.

Op het voormalig Unilever-terrein verenigt zij zo meerdere elementen van de rijke pixação-traditie.

Abseilend vanaf het gebouw, schilderde zij de zinnen “How big is the debt of developed countries with the 3rd world?”, “The effects of colonization still persist” en “Can be no peace where there is inequality and prejudice”. Een statement dat net zo confronterend is, als de typografische stijl waarin het doelbewust geschreven is.